Η Ελένη και η άλλη Ελένη

Την Παρασκευή είναι η τελευταία ημέρα της Δώρας στο σχολείο. Όλο τον χρόνο αναζητούσα το τέλειο δώρο για το τέλος της σχολικής χρονιάς. Οι ιδέες που βρήκα ήταν πάρα πολλές. Κατασκευές, μπισκότα, μια ζωγραφιά της Δώρας, λουλούδια. Στις κατασκευές δεν είμαι τόσο καλή, ζαχαροπλάστη δεν με λες, ζωγραφιές μας δώσανε έναν γεμάτο φάκελο, τα λουλούδια θα μαραθούν. Επιπλέον, έλειπε ένα βασικό στοιχείο σε όλα.

Τι είναι όμως αυτό που μένει, είμαι (ή τουλάχιστον νομίζω ότι είμαι σαν μαμά blogger) καλή και είναι και αληθινό (το στοιχείο που μου έλειπε); Ένα γράμμα. Μια αναδρομή της σχολικής χρονιάς μέσα από τα δικά μου μάτια.

«Αγαπημένη μου Ελένη και Ελένη,

Ή όπως λέει και η Δώρα,

Ελένη και άλλη Ελένη (έναν ολόκληρο χρόνο ακόμα δεν έχω καταλάβει ποια Ελένη είναι ποια Ελένη)!

Η συγκίνηση μου είναι μεγάλη. Η Δώρα είχε ξαναπάει και πέρυσι σταθμό, αλλά μωράκι πήγε, μωράκι έφυγε. Η διαφορά φέτος είναι τεράστια. Αρχές Σεπτέμβρη σας «έδωσα» ένα μωράκι, ούτε καν δύο χρονών, και τώρα εσείς αγαπημένες μου, μου «δίνετε πίσω» ένα μεγάλο κορίτσι!

Ένα παιδί που έμαθε τόσα πολλά πράγματα μέσα σε μερικούς μήνες. Να μιλάει καθαρά, να μετράει, να χρησιμοποιεί την τουαλέτα, να ξέρει αγγλικές λεξούλες, να κάνει μπαλέτο (αλήθεια, πώς το καταφέρατε αυτό;;), να μαζεύει τα παιχνίδια της, να με βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, να τρώει μόνη της.

Τις δώσατε όμως κι άλλες γνώσεις. Ακόμα πιο σπουδαίες!

🙂 Να είναι ευγενική. Να λέει «ορίστε» όταν μου δίνει κάτι, να λέει «ευχαριστώ» όταν της δίνω κάτι, να λέει «πακαλώ» όταν ζητάει κάτι.

🙂 Να ζητάει «νιμώμη (συγνώμη)» όταν πληγώνει κάποιον.

🙂 Να εμπιστεύεται τους ανθρώπους. Κάθε φορά που γίνεται κάτι ξεχωριστό ανυπομονεί να το πει στην Ελένη της! Όποτε χτυπάει, περιμένει η Ελένη της να της βάλει «κεμούλα»! Όταν δεν ξέρει κάτι, μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να ρωτήσει την Ελένη της. Εκείνη ξέρει!

🙂 Να μοιράζεται τις στιγμές της. Κάθε φορά που επιστρέφουμε στο σπίτι, αρκεί η ερώτηση «πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο» για να μιλάει ασταμάτητα για όλα όσα κάνατε! Για τις ζωγραφιές, τις κατασκευές, τα παιχνίδια στην αυλή, για το φαγητό.

🙂 Να μοιράζεται τα πράγματα της μα κυρίως να μοιράζεται τα συναισθήματα της. Ήταν φορές που σας θύμωσε (τον λόγο βέβαια ποτέ δεν μου το είπε!), είναι όμως ακόμα περισσότερες οι φορές που μιλούσε για εσάς με αγάπη, με τρυφερότητα και άλλες φορές με ενθουσιασμό για όλα αυτά τα μαγικά και αστεία που κάνετε!

🙂 Να απολαμβάνει τις μικρές στιγμές. Τα λουλούδια που φυτέψατε την ημέρα φύτευσης, το γλυκό από μπισκότα και κρέμα που φτιάξαμε όλοι μαζί στην γιορτή του καλοκαιριού, τις φούσκες που έκανε δώρο ο φίλος της ο Γιάννης στα γενέθλια του.

🙂 Να έχει φαντασία. Εξιστορεί ιστορίες που έφτιαξε στο μυαλό της με λεπτομέρειες. Μια μέρα μου είπε ότι πήρατε το λεωφορείο και ανεβήκατε στον ουρανό να δείτε τον ήλιο. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι μήπως τελικά κάνετε πραγματικά ένα μαγικό ταξίδι τις ώρες που περνάτε μαζί!

🙂 Να είναι τρυφερή. Το όνομα σας πάντα συνοδεύεται από ένα «μου». Η Ελένη μου, μου είπε αυτό, με την Ελένη μου κάναμε το άλλο, θα το πω στην Ελένη μου!

Και κάπως έτσι από δασκάλες της Δώρας, γίνατε δασκάλες μας! Και είσαστε πλέον ένα μεγάλο, πολύ σπουδαίο κεφάλαιο στην ζωή μας! Σας αγάπησα κι ας μην σας γνώρισα πολύ. Σας έμαθα όμως μέσα από τα μάτια της Δώρας! Ανησυχούσα για εσάς όταν όλος ο παιδικός σταθμός περνούσε ιώσεις! Ανυπομονούσα κι εγώ να σας δω, να πούμε καλημέρα, να σας πω αυτό το κάτι καινούριο που είχε πετύχει το κορίτσι μου το προηγούμενο απόγευμα!

Πάντα μιλούσα και θα μιλάω με υπερηφάνεια για τις δασκάλες της Δώρας!

Για όλα αυτά και για όσα ακόμα προσφέρατε σε όλους μας, για όσα μας μάθατε, για το πόσο αγαπήσατε την Δώρα μου…θέλω να σας πω Ευχαριστώ!

❤ Γιατί απλά, είσαστε πλέον οι δικές μας

«Ελένη και η άλλη Ελένη!» ❤

Μάρθα

Μαμά Δώρας

1ο Βρεφικό Τμήμα 2014-2015»

Μένει να εκτυπώσω την φωτογραφία και το γράμμα

και να το δώσω αύριο στις δασκάλες μας!

Και ελπίζω ότι θα μπούν και θα αφήσουν το σχόλιο τους,

ώστε να μείνει και αυτό για πάντα στο χρονοντουλαπάκι μου!